"Chłopiec z lasu" Cezary Harasimowicz

Tytuł książki, o której chciałam wam dziś opowiedzieć to „Chłopiec z lasu”, ale jej główną bohaterką jest dziewczynka o imieniu Ala. Ale jest niezwykła. Lubi liczyć, nie lubi się przytulać i potrafi rozmawiać ze zwierzętami, a także przedmiotami. Ala jest córką leśniczego i mieszka na granicy lasu, który ją trochę przeraża, ale próbuje ten strach oswoić. Pewnego dnia znajduje but wśród drzew, potem drugi, a w końcu ich właściciela – przestraszonego chłopca. Jak mu pomóc? Ala ma postanowienie, że będzie dzielna i samodzielnie próbuje wymyślić jakieś rozwiązanie.

Jestem pod ogromnym wrażeniem powieści dla dzieci „Chłopiec z lasu” autorstwa Cezarego Harasimowicza, jak i ilustracji Marty Kurczewskiej, które ją zdobią. Wydawało mi się, że będzie to książka o wojnie, o rodzinie, która musi przed nią uciekać i ukrywa się w lesie. I faktycznie ten wątek reprezentuje tytułowy Chłopiec. Jednak to Ali i jej inności autor poświęca najwięcej miejsca. Nie nazywa tego, ale dorosły czytelnik może się domyślić, że ma do czynienia z bohaterką, która mierzy się z zaburzeniami ze spektrum autyzmu. Są tu wspomniane m.in. próby diagnozy. To, że Harasimowicz oddaje głos Ali, która z dziecięcą naiwnością opowiada o tym, jak postrzega świat nadaje książce niemal magiczny wymiar. Czytelnik nie widzi jej zaburzeń, a moce, jakie posiada. Ona nie jest dziwna, inna, a niezwykła, fascynująca. Może nawet niektórzy będą jej zazdrościć, że potrafi rozmawiać ze zwierzętami i przedmiotami, a nawet z uczuciami.

Ilustracje potęgują ten balansujący na granicy magii i delikatnej grozy klimat. Muszę przyznać, że to jedna z lepiej opracowanych graficznie książek jakie miałam okazuję oglądać. Zachwyca to, jak ilustracje współpracują z tekstem. Szczególnie zapadł mi w pamięci moment, kiedy Ala spotyka Chłopca. Odwracamy stroną i wpatrują się w nas jego przerażone oczy. Niezwykłe doznanie.

Długo zastanawiałam się, czy to książka dla moich dzieci. Czy jej tematyka jest odpowiednia? Czy ich nie wystraszy? Cezary Harasimowicz napisał wspaniały tekst, który fascynuje, a niepokój jaki zawiera ta historia jeszcze tę fascynację „podkręca”. Trudne tematy opisał ustami małej, wrażliwej narratorki. Narratorki, która w nieprzeciętny sposób postrzega świat. I właśnie ta perspektywa czyni tę powieść wyjątkową.