"Łazikanty" J. R. R. Tolkien

Tolkien to mistrz w snuciu historii. Myślę, ze nikt nie zaprzeczy tej tezie. Dał się poznać jako kreator rozbudowanego świata, mitologii i powieści fantasy, ale też jako kochający ojciec opowiadający bajki dzieciom. Jedną z nich jest „Łazikanty”. Historia, która miała na celu pocieszyć syna pisarza, kiedy ten zgubił ulubioną zabawkę, ołowianego pieska. Po tym wydarzeniu powstała opowieść o psie przemienionym w zabawkę, który wędruje po niesamowitych miejscach, spotyka fantastyczne stworzenia i przeżywa mnóstwo przygód.

Podobnie jak „Listy świętego Mikołaja” „Łazikanty” zachwyca ogromem miłości, jaka emanuje z tej książki. Być może nastraja nas nieco wstęp, w którym poznajemy okoliczności jej powstania, jednak czuć, że ta bajka powstała, aby nieść pocieszenie i bawić. Czuć serce jakie Tolkiem w nią włożył i dlatego jest wyjątkowa.

Natomiast ciekawych, jakie walory literackie kryją się w tej powieści, mogę zapewnić, że autor ten niezmiennie czaruje językiem i pomysłami. Z każdą stroną fabuła nabiera rozmachu, a my widzimy jak ta historia się rozwija, rozbudowuje. Nie brak w niej nawiązań do mitologii, legend arturiańskich, a fani pisarza dopatrzą się elementów stworzonej przez niego mitologii. W „Łazikantym” - jak to w książkach dla dzieci – nie brak wartości, morału. Każda przygoda wzbogaca bohatera. Uczy się w niej czegoś o świecie i o sobie.

Nie będę się długo rozwodzić nad tą powieścią. Tolkien zachwyca w każdym wydaniu. Stworzył niepowtarzalne utwory dla czytelników w różnym wieku. Zaprasza nas do świata pełnego przygód. Weźcie książkę i śmiało do niego wkroczcie.

[Egzemplarz recenzencki]