"Wigilia u lisa" Krzysztof H. Olszyński

Wiemy, że niektóre zwierzęta zapadają w sen zimowy, a inne nawet mroźną porą pozostają aktywne. W książce „Wigilia u lisa” autorstwa Krzysztofa H. Olszyńskiego. Te pierw ze pozazdrościły tym drugim, były ciekawe, co to jest zima. Przyjaciele obiecali je obudzić specjalnie na wigilijny wieczór. Czy „śpiochy” wstaną z ochotą? Jak zareagują na zimny, miękki puch pokrywający ziemię? Czy wigilia u lisa będzie udana?

Właściwie jest to wierszowany poemat dla dzieci, w którym autor zwraca uwagę na zmieniające się pory roku i zwyczaje zwierząt. Historia rozpoczyna się z końcem lata, kiedy dni pomału staja się krótsze. Zwierzęta już zaczynają myśleć o ochłodzeniu, które niebawem następuje. Dla mojego synka najciekawsze było zajrzenie do leśnych norek. Gdzie zimę spędzają nietoperze, żaba, borsuk, motyl, koszatka i kret? Czy nieśpiącym zwierzętom będzie łatwo odszukać te schronienia? Oczywiście – jak wskazuje tytuł – inauguracją całego przedsięwzięcia będzie wigilijna uczta. Olszyński nie nawiązuje do jakiś konkretnych tradycji. Traktuje ją raczej jako powód do spotkania, obudzenia przyjaciół i pielęgnowania wspólnoty, jaka tworzą leśne zwierzęta.

Co do samego wiersza, to ma klasyczną konstrukcję A-B-A-B i wpada w ucho. Natomiast, co jest ważne, bardzo ładnie dopełnia go szata graficzna. Cieszy mnie, że wydawca zdecydował się podzielić utwór na mniejsze partie, a Patrycja Grześkowiak tak pomysłowo je zilustrowała. Jest to ważne dla młodego czytelnika, bo – nie oszukujmy się – ta książka kierowana jest głównie do przedszkolaków. Chociaż powiem wam w sekrecie, że moja siedmioletnia córka również słuchała i oglądała z zintegrowaniem. Niemniej to jej młodszy brat przywłaszczył sobie egzemplarz „Wigilii u lisa” i powiedział, że nie odda.

Coś dla dzieci lubiących zwierzęta. Cieszy oko, uczy troski o bliźniego, ale również poszerza horyzonty. W pięknej oprawie przeczytamy zimową opowieść o zwierzętach, ich zwyczajach, ale też wspólnocie, o którą warto dbać.

[Egzemplarz recenzencki]