"Dziwnobór. Niech posypie się futro" Nadia Shireen

W Dziwnoborze czas leniwie płynie. Aż tu nagle przychodzi jakiś facio w garniturze i zaczyna kombinować. Z jednej strony nęci perfekcją ziem jakimi zarządza, Błyskolasu, z drugiej chce przejąc również Dziwnobór i podporządkować sobie jago mieszkańców. Bojowo nastawiona do otoczenia lisiczka Nancy rzuca mu wyzwanie. Czy uda się uratować Dziwnobór, a może jego mieszkańcy będą musieli zacząć się regularnie myć i nauczyć rysować perfekcyjne koło? „Niech posypie się futro” - jak brzmi tytuł drugiego tomu cyklu o zwariowanym lesie autorstwa Nadii Shireen.

W tym tomie autorka trzyma poziom. Można powiedzieć, że jest to podobna jakość jak w „Zemście wrednej kocicy”. Mamy przebiegłego antagonistę, który stosuje chwyty poniżej pasa, mamy odważne zwierzęta, które są zdeterminowane bronić swojego skrawka świata i wraca Sandra, wrona imprezowiczka, która jest gwarantem dobrej zabawy. Zresztą postacie są największym atutem tego cyklu dla dzieci. Charakterne i przerysowane, co daje genialny efekt, iż wszystko się może zdarzyć. Niesłodka króliczka zawsze skora do bitki, orlica Pamela strzegąca Magicznej Wierzy, jak okna w głowie, wrażliwy i grzeczny lis Ted, zadufana w sobie kaczka Ingrid, eksgwiazda, no i zgraja wiewiórek grających w wdrzeoplask. To brzmi, jak „dom wariatów”, ale jakże sympatycznych.

Można dopatrzyć się tu morałów o współpracy, wspólnym celu, determinacji, jedna jak lubię cykl o Dzwinoborze głównie za walor przygodowy i szaleństwo. A także za to, jak ta dziwna zbieranina zwierząt siebie akceptuje. Tu każdy jest „z innej bajki”, ale – jak pokazuje fabuła książki- stworzyli bardzo stabilną społeczność. Grupę pełną szacunku i zrozumienia, gdzie każdy się każdym opiekuje i widzi zalety drugiej istoty.

Kochani. Podsumuję krótko. Wyjątkowo sympatyczny cyk książek dla młodych czytelników. Według wydawcy w wieku 6-8 lat.

[Egzemplarz recenzencki]