"Kocia Szajka i zaginione bajki" Agata Romaniuk

Kocia Szajka to kryminalny cykl dla dzieci, jednak tym razem Agata Romaniuk – autorka książek o kotach z Cieszyna – zaserwowała sentymentalną podróż dla rodziców. Komandos i spółka wybiorą się Bielska-Białej do wytwórni filmów animowanych. Morfeusz, jeden z kotów z Szajki, ma przypuszczenia, że jego ojciec grał w Reksiu i próbuje się czegokolwiek o nim dowiedzieć. Na miejscu okazuje się, że ktoś ukradł taśmy ze starymi filmami. Ich jedyne egzemplarze. Co się z nimi stało? Czy jeszcze uda się je odzyskać?

„Kocia Szajka i zaginione bajki” ma bardzo „zabójcze” tempo. Agata Romaniuk szybko przechodzi do istoty problemu, a samą sprawę koty szybko rozwiązują. W tym tempie gdzieś umykają działania śledcze. A raczej ten proces przebiega ekspresowo. Miałam wrażenie, że książka zdążyła się zacząć i już był koniec.

Motywacja sprawcy jest nieco dziwna. Można z niej wysnuć fajny morał o uczciwości itp., jednak mi nasuwa się wyłącznie: „Taki duży, a taki głupi.”

Trochę dziwny jest wątek Morfeusza. Rozpoznaje on swojego ojca w filmie, a po chwili mówi: „Chodzi o to, że go nawet nie poznałem (…). I nie widziałem żadnych zdjęć.”¹ W takim razie zastawiam się, jak go rozpoznał. Jeszcze jedna kwestia nie daje mi spokoju. Bohaterowie filmów animowanych są narysowani. Czyli Morfeusz jest synem kocicy i rysunkowego bohatera? Jak to jest możliwe?

Chyba ta część podobała nam się najmniej z całego cyklu o Kociej Szajce – a wiecie, że go bardzo lubimy. Fajnie, że Agata Romaniuk opowiedziała co nieco o kocie Morfeuszu, jednak jego historia rodzi kilka dodatkowych pytań, które wymagają doprecyzowani. Do tego kwestia tempa akcji. O dziwo, w tym przypadku szybkie okazało się wadą. Przez tą opowieść przebiega się i nie ma miejsca na delektowanie się nią.

1 Agata Romaniuk, „Kocia Szajka i zaginione bajki”, wyd. Agora, Warszawa 2024, s. 24.

[Egzemplarz recenzencki]