"Muzeum dziwacznych pozostałości w ciele" Rachel Polquin

Zabiorę was dziś do bardzo dziwnego muzeum. Oprowadzać nas po nim będą Ząb Mądrości i Znikająca Nerka. Ci przewodnicy mogą już nam coś powiedzieć o charakterze odwiedzanego miejsca. Przyjrzymy się w nim ludzkiemu ciału, ale nie temu jak funkcjonuje, a jego niepotrzebnym elementom, bo i takie mamy. Nasze ciało to swoiste muzeum ewolucji. Oglądając różne kikuty i szkorbuty możemy się wiele dowiedzieć o naszym pochodzeniu i o tym, jak człowiek zmieniał się na przestrzeni lat.

Rachel Poliquin w książce „Muzeum dziwacznych pozostałości w ciele” w bardzo oryginalny sposób opowiada o ewolucji. Zachwycamy się jaka to natura jest mądra i jak wszelkie organizmy dostosowują się do warunków w jakich przyjdzie im żyć. Niewątpliwie, jednak w przyrodzie nic nie ginie. I na to właśnie zwraca uwagę autorka książki. Pierwszy przykład z brzegu. Weźmy naszego przewodnika, czyli Ząb Mądrości. Pewnie niektórym z nas przysporzył wiele bólu przy wyrastaniu i wyrywaniu. Można na niego psioczyć, ale jest on symbolem tego, jak zmieniało się to co człowiek spożywa, a co za tym idzie wygląd ludzkiej szczęki.

Bardzo podoba mi się takie przewrotne podejście do tematu ewolucji. Niby z przymrużeniem oka, ale merytorycznie. Jednak to „z przymrużeniem oka” jest atrakcyjne dla dzieci. Czkawka, kość ogonowa, pomarszczone palce, włosy na nogach – przy niektórych hasłach młody czytelnik może będzie chichotał. Niech się śmieje w głos. Nauka jest zabawna.