Papierowe ubranka. Zawody

Ubieranki, książeczki z modelkami i modelami to chyba najbardziej „opluwana” forma tzw. kreatywnych publikacji dla dzieci. Bo to nie edukacyjne, bo to wypacza budowę ludzkiego ciała, bo ubrania to nie to co czytanie, liczenie itp. itd. Przeglądając niektóre publikacje nie sposób się z tymi argumentami nie zgodzić, jednak uważam, że nie można generalizować, bo sama aktywność pobudza kreatywność i zmysł estetyczny. Chciałabym wam pokazać ubierankę tematyczną o zawodach.

Zajrzyjmy do środka. Poznajemy Anię i Marcina. Zastanawiają się, kim chcieliby zostać – biznesmenem, żołnierzem, policjantką, a może ogrodniczką. Do dyspozycji mamy całą gamę strojów. Możemy naszych narysowanych przyjaciół ubierać, przebierać, a przy okazji porozmawiać o różnych zawodach. Zanim przejdę do trybów zabawy, chciałabym was do takiej rozmowy zachęcić. Dowiedzieć się, jak dzieci sobie daną pracę wyobrażają, czy uważają ją za interesującą, jakie predyspozycje – ich zdaniem – powinna mieć osoba, która się danego zajęcia podejmie.

Okej, przechodzimy do zabawy. Wydawca proponuje nam dwa rodzaje aktywności. Pierwszy to naklejanie. Musimy wyciąć konkretne ciuchy (jest zestaw już kolorowych i takich do ozdobienia samodzielnie), skompletować stylizację i przy pomocy kleju ubrać Anię i Marcina. My podzieliłyśmy się tak, że ja wycinałam córka kleiła. Chociaż muszę zaznaczyć, że za ludkami jest białe tło, więc teoretycznie wycinanie nie wymaga aż tak wielkiej precyzji. Do tego znajdziemy naklejki z akcesoriami np. kapelusz, konewka.

Mamy również postacie do wycięcia, co gwarantuje nam „wielorazowość zabawy”. Do nich możemy wykorzystać komplet ubrań z małymi, papierowymi haczykami (tu również są już gotowe do założenia, jaki i takie, które należy pokolorować). Wycinamy, zaginamy końcówki i możemy dowolnie przebierać Anię i Marcina. Warto wcześniej nakleić postacie na karton. Zabawa będzie łatwiejsza, a „manekiny” dłużej posłużą.

Jak mogliście zauważyć poza ubieraniem, jest tu dużo pracy przy wycinaniu. Nie powiem, wolałabym iść na łatwiznę i powypychać elementy, ale trzeba zaznaczyć, że nożyczki pomogą dziecku poćwiczyć paluszki (tzw. motoryka mała).

Jeżeli miałabym dziś powiedzieć, kim moja córka zostanie w przyszłości, powiedziałabym, że stylistką. Ona kocha być dziewczęca, kocha ubrania, kocha przebierać siebie i lalki, uwielbia mówić nam w czym ładnie wyglądamy. Przerobiliśmy trochę książeczek z modelkami, ale szukałam ciekawszej ubieranki, nie samych ciuchów dla ciuchów. Publikacja „Zawody” wywołała u nas dyskusję na temat różnych profesji, a przy tym córka czuła się jak „ryba w wodzie” projektując stroje (opcja kolorowania) i przebierając Anię i Marcina.