Asia Czytasia: Wigilia pełna duchów [Antologia]

Okres świąt to czas magiczny. Mogą wydarzyć się wtedy przeróżne rzeczy. Kiedy budzi się magia, budzą się również wszelkie niezwykłe istoty. Kominek, rodzinna atmosfera sprzyja wspólnemu słuchaniu niesamowitych historii, a najwięcej pisków i radości wywołują historie o duchach. Nakładem wydawnictwa Zysk i s-ka (KLIK) ukazała się antologia pod bardzo oryginalnym tytułem Wigilia pełna duchów. Zebrano w niej, wywodzące się z epoki wiktoriańskiej i edwardiańskiej, opowiadania grozy.

O czym?

Jak można się domyślić po tytule, tematem przewodnim tego zbioru są duchy. Przedstawiono różne oblicza tych istot: duchy dzieci i dorosłych, dobre i pomocne oraz te złośliwe, mocno trzymające się ziemi i te chcące ją opuścić, znajdzie się nawet czarownica i dzielny rycerz. Dowiemy się jakie problemy może mieć duch, z czym człowiek musi zmagać się po śmierci. Będziemy mogli uczestniczyć seansie spirytystycznym itp. Wiem, że powinnam, krótko opisać każde z opowiadań, ale znalazłam tam kilka perełek i postanowiłam, że w najbliższym czasie powstaną o nich oddzielne teksty. Jeżeli jesteście ciekawi, które z tytułów mnie zauroczyły, zaglądajcie na bloga.

Forma

Co charakterystyczne dla antologii, to mnogość sposobów wyrazu. Poza charakterystycznymi pierwszo- i trzecioosobowymi narracjami, znajdziemy też opowieści formie podania np. Opowieść starej piastunki, gdzie niania opowiada dzieciom mrożącą krew w żyłach rodzinną legendę.

Rewelacyjne budowanie atmosfery

W obecnych czasach literaturę grozy charakteryzuje makabra, ból i opisy doprowadzające do rewelacji żołądkowych. Autorzy robią wszystko, aby zaszokować czytelnika. Najłatwiej uzyskać taki efekt przy pomocy ekstremalnej brutalności. Porównując do nich klasyczne horrory (również te zawarte w opisywanej antologii), mogłoby się wydawać, że są delikatne. Ale pomyślcie przez chwilę jaka to sztuka, jakim talentem musieli wykazać się ich autorzy, żeby przerazić bez opisów wymyślnych tortu czy sieczki na pół miasta. Nawet jeżeli niektóre z poruszanych tematów są trudne i okrutne np. przemoc w rodzinie, czy polowanie na czarownice, to dobór słów jest bardzo dyskretny. Pomimo wspomnianej delikatności, wiktoriańskie historie potrafią przerażać. To w jaki sposób autorzy operują atmosferą, pisząc o skrzypiących schodach, mroku zapadającym za oknem, czy wietrze hulającym na dworze przyprawia o ciarki na plecach.

Podsumowanie

Niedawno przedstawiałam wam antologię świątecznych opowiadań kryminalnych Cicha noc. Jedna z blogerek książkowych zostawiła pod wpisem taki komentarz:

Nie lubię antologii, dlatego właśnie, że zwykle na 10 opowiadań podoba mi się jedno :P Ale połączenie świąt i morderstw brzmi bardzo ciekawie :D

(Pozdrawiam Rosemary Littletoe)

Antologie zbierają różnych autorów, więc ciężko oczekiwać, że każdego przyjmiemy z równym entuzjazmem. Lektura takiego zbioru może być ryzykowna, a nawet rozczarować. Podejście Rosemary rozumiem, ale powiem wam, że ja lubię podejmować to ryzyko, nawet jeżeli na 10 historii znajdę 1 perełkę. Bo ta perełka zostaje ze mną już na zawsze.

Jeżeli chodzi o Wigilię pełną duchów, to zostałam obdarowana całym łańcuchem pereł. W tej książce podobało mi się wszystko. Każde z opowiadań przeczytałam z wielką przyjemnością, każde spełniło moje oczekiwania. Spędziłam z nimi przepiękny czas. Książka wędruje teraz odpoczywać na półce, ale jestem pewna, że zajrzę do niej jeszcze nie raz.