Pretty Girls - Doris [HelpTheBook #5]

Dzisiejszą odsłonę kolejnych dwóch opowiadań ze zbiory Pretty Girls zacznę od ogłoszenia. Książka dostępna jest w nowej, lepszej cenie. Szczegóły poniżej, a tu LINK dla zainteresowanych.

No ale do rzeczy. Na wrzesień Doris wybrała bardzo łzawe opowiadania o tytułach Słony smak jego łez i Tysiąc łez. Mam wrażenie, że dopadła ją deszczowa jesienna aura i stąd ten wybór.

Słony smak jego łez dostało właśnie odznakę mojego ulubionego opowiadania ze zbioru Pretty Girls. W wyniku katastrofy morskiej Cleo, która jest w 9 miesiącu ciąży, ląduje na bezludnej wyspie. Kobieta musi sama uporać się z porodem i wychowaniem córeczki. Musi zapewnić im przetrwanie, ale też przygotować dziecko na ewentualny kontakt z cywilizacją.

To właśnie z powodu wybranego tematu tak polubiłam to opowiadanie. Czytając pomyślałam sobie, że byłby z niego dobry film. Coś pomiędzy Cast away i Room. Historia wymagałaby oczywiście rozwinięcia i zastanowienia się z jakimi dokładnie problemami musiałaby się zmierzyć kobieta na bezludnej wyspie, ale może być źródłem inspiracji.

O opowiadaniu Tysiąc łez ciężko mi cokolwiek napisać, bo jest (przynajmniej dla mnie) o niczym. Bohaterka imieniem Roksana pędzi na lotnisko, bo nagle uświadomiła sobie, że kocha opuszczającego kraj przyjaciela. Nie udaje jej się zdążyć na samolot, ale na lotnisku poznaje Leszka. Kobieta i mężczyzna przypadają sobie do gustu.

Zauważyłam, że Doris ma dobre pomysły, ale czasami problem z ich rozwinięciem. Chce za dużo upchnąć w krótkiej formie. Lepiej byłoby z niektórych wątków zrezygnować. Zostawić jeden, czy dwa i opracować je do granic wytrzymałości.

Tutaj mamy taki przesyt. Jest Roksana i jej relacje z dwoma mężczyznami. Jest niepełnosprawność Leszka i historia, która do niej doprowadziła. Jest jeszcze jedna katastrofa z którą bohaterzy opowiadania muszą się zmierzyć. Skubniętych problemów jest tyle, że tak naprawdę nie wiem co autorka chciała powiedzieć. Z tej chmury wyłania się tylko wyraźny obraz Roksany, kobiety która sama nie wie czego chce od życia.

Wrześniowe rozdanie od Doris okazało się bardzo nierówne. Spotkał się wielki zachwyt i kompletna obojętność. Chyba tak to jest ze zbiorami opowiadań, że mają mocne i słabe strony. Na koniec zachęcam was to zajrzenia do archiwalnych wpisów o opowiadaniach Doris. KLIK