Dziękuję i zapraszam ponownie - Agata Majchrzak

Opowiastka ta prezentuje więc życie współczesnej kobiety, której marzeniem jest bycie szczęśliwą.

Kto z nas nie chciałby być szczęśliwy? Jak o tym głębiej pomyśleć, to chyba właśnie jest sens życia. Jedni upatrują szczęście w pieniądzu, inni w rodzinie, a kolejni w pomaganiu innym. Nie ważne czy jest to poświecenie się karierze zawodowej, czy zbieraniu funduszy na schronisko dla psów. Jeżeli nas to uszczęśliwia to staramy się nie wypuszczać tego z rąk. Przekonajmy się o czym marzy bohaterka książki Dziękuję i zapraszam ponownie.

Fabuła

Ula ukończyła studnia na kierunku historia sztuki, ale nie udało się jej znaleźć pracy w zawodzie. Zatrudniła się jako kasjerka w markecie. Zajęcie to nie przynosi jej satysfakcji, ale z czegoś żyć trzeba. W życiu prywatnym też jej się nie układa. Cały czas poszukuje swojej drugiej połówki. Pogoda ducha nie opuszcza jednak naszej bohaterki. Z podniesioną głową idzie przez życie i wierzy, że wszystko jakoś się poukłada.

Ula...

… to zwykła dziewczyna, która boryka się z codziennymi problemami. Martwi się, że waga pokazuje o kilka kilogramów, albo że czeka ją zmiana z nielubianą kierowniczką. Ula ma też swoje małe radości. Wyskoczenie na ciastko czy butelkę wina z przyjaciółką zawsze poprawia jej humor.

Tytuł książki nawiązuje do formułki, którą często żegnają się z klientami kasjerki w marketach. Tam właśnie Agata Majchrzak wrzuciła swoją bohaterkę. Przy okazji poruszyła bardzo ciekawy temat. Powszechny dostęp do szkolnictwa wyższego spowodował niekontrolowany wysyp ludzi z tytułami, dla których nie ma zajęcia związanego z kierunkiem studiów. Ile jest takich osób, które pomimo planów i ambicji utknęło w pracy której nie lubi? Markety, telemarketing czy korporacje są tego świetnymi przykładami. Mamią pracowników sloganami o rozwoju, tylko czy tym parownikom o taki rozwój chodzi?

W książce nie ma dramatycznych zwrotów akcji.

No chyba, że za dramat uznamy skurczoną koszulkę. Dziękuję i zapraszam ponownie napisana jest lekko i z humorem. Autorka z przymrużeniem oka opisuje codzienność swojej bohaterki. Śniadanie, samochód, który nie chce odpalić, praca, spotkanie z koleżanką, zakupy, kolacja itd., itp. Każdy z nas (a na pewno kobiety) może znaleźć u Uli cząstkę siebie. Czasami ma się wrażenie, że życie przecieka przez palce. Praca, dom, praca, dom i minął nam kolejny tydzień. W mediach oglądamy ludzi, którzy robią fascynujące rzeczy, a my kręcimy się w kółko. Agata Majchrzak pokazuje, że na zwykłe sprawy można też patrzeć jak na przygodę.

Swoją drogą, to śmieszne, kiedy Ewka miała problem, dziewczyny wypijały hektolitry wina, kiedy zaś kłopoty miała Ulka, wtedy wcinały słodycze.

Powieść bardzo mi się podobała i nie raz uśmiechnęłam się przy czytaniu, ale troszeczkę przyczepię się do języka i kompozycji.

Aby opowiedzieć historię Uli Agata Majchrzak posługuje się dość potocznym językiem. Można go bronić mówiąc, że książka miała być napisana na luzie. No dobrze, ale jednak to jest literatura i teksty rodem z podstawówki, typu Z tyłu plecy, z przodu plecy... w ustach trzydziestolatki trochę kują w oczy.

Przejdźmy teraz do kompozycji. Życie Uli kręci się wokół pracy i spotkań z przyjaciółką. Na jej drodze pojawia się też trzech mężczyzn. Do tego kotła autorka dorzuciła jeszcze wątek relacji dziewczyny z matką. Jest tego dużo i daje to pole do popisu. Niestety w pewnym momencie autorka skupiła się na pracy bohaterki. Robi nam się z tego zbiór anegdotek na temat pracy w markecie. Niektóre są szokujące, inne zabawne i nawet przyjemnie się je czyta, ale pozostałe rozpoczęte tematy, aż proszą się o rozwinięcie.

Ostatnia kwestia, którą chciałam poruszyć to narracja.

Agata Majchrzak pomieszała narrację pierwszo- i trzecioosobową. Historia toczona jest z perspektywy mężczyzny, obserwatora. Przez większą część książki patrzy na wydarzenia z boku. Zachowuje się jak podglądacz, ale taki który ma dostęp do myśli i wspomnień bohaterki. Jest też taki moment kiedy wkracza na scenę i staje się częścią opowieści. Na początku miałam straszny problem ze zorientowaniem się w czym rzecz. Narrator jawił mi się jako psychopata czekający na naszą bohaterkę (chyba za dużo kryminałów ostatnio czytałam). Ostatecznie okazał się niegroźny, a spotkanie z narracją tego typu było ciekawym doświadczeniem.

Podsumowanie

Dziękuję i zapraszam ponownie to idealna książka do odpoczynku po ciężkim i stresującym dniu, kiedy chcemy wyłączyć głowę. Jest lekka i zabawna. Nie wymaga specjalnej koncentracji. Nie oznacza to, że jest nieciekawa. Bohaterka funduje nam kilka zabawnych sytuacji i ciętych ripost, a do tego pokazuje, że chcieć to znaczy móc. Powieść ma drobne mankamenty, ale nie odbierają one radości z czytania. Agata Majchrzak skutecznie umiliła mi koniec wakacji. Dziękuję!

Książka wydana przez Wydawnictwo Nova Res. KLIK.

*cytaty: A. Majchrzak, Dziękuję i zapraszam ponownie, Wydawnictwo Nova Res, Gdynia 2019.