Dziennik Mai - Isabel Allende

Będziesz miała, Mayu, czas żeby się ponudzić. Wykorzystaj go na opisanie piramidalnych głupot, jakich narobiłaś, może dzięki temu zrozumiesz ich skutki.

Pewnie każdy z nas miał w życiu taki moment, że chciał wszystko rzucić i uciec na koniec świata. Ona zadarła z niewłaściwymi ludźmi i ucieczka była jej jedyną szansą.

Fabuła

Maya Vidal została wychowana przez babcię i dziadka. Jest otoczona ich miłością i również bardzo ich kocha. Śmierć bliskiej osoby wywołuje u niej tak ogromny żal, że nie umie poradzić sobie z emocjami. Złe towarzystwo, alkohol, narkotyki okazują się drogą na samo dno. Ponad to, dziewczyna wplątuje się w poważną aferę. Poszukuje ją mafia i FBI. Babcia postanawia wysłać ją do kraju swojego pochodzenia – Chile. Czy wnuczka będzie tam bezpieczna.

Powieść toczy się na dwóch płaszczyznach, wydarzenia w USA i wydarzenia w Chile. Autorka bardzo zręcznie skacze między nimi. Cegiełka po cegiełce odkrywamy co narozrabiała Maja Vidal, że musiała ukryć się na małej wyspie Chiloe.

Dzięki temu zabiegowi wspaniale podkreślono kontrast pomiędzy tymi dwoma miejscami. Mam na myśli zarówno to ja i w jakich warunkach ludzie żyją, ale też jak odnoszą się do siebie nawzajem.

Tutaj na Chiloe, mam drugą szansę, mam tysiąc szans więcej, ale czasami nie mogę zagłuszyć głosu sumienia, który mnie oskarża.

Styl Autorki

Isabel Allende to jedna z moich ulubionych autorek. Uwielbiam jej styl, trochę na granicy snu i jawy. W pewnych momentach ma się wrażenie jakby autorka snuła baśń.

Pani Allende jest mistrzynią dygresji. Konstrukcję opowieści można porównać do drzewa. Historia Mai jest pniem, od którego wyrastają gałęzie. Poznajemy genezę rodziny dziewczyny. Jak to się stało, że znalazła się w Ameryce. Przyjaciele Mai i mieszkańcy Chiloe również mają swoje 5 minut. Gama poruszanych tematów jest przeogromna.: Uzależnienie, bulimia, lokalne wierzenia, kazirodztwo, miłość młodzieńcza i miłość dojrzała, niepełnosprawność, medycyna współczesna kontra medycyna ludowa to tylko niektóre z nich. Autorka wspaniale przemyka się między różnymi historiami nie gubiąc głównego wątku i utrzymując rytm powieści.

Powietrze jest nasycone słowami w setkach języków, nie da się uporządkować ani odszyfrować zgiełku tej wieży Babel.

Na specjalne wyróżnienie zasługuje osoba Manuela Ariasa. Jest to znajomy, który zaopiekował się Mają Chiloe. Przej jego osobę nawiązano do historii Chile i puczu Pinocheta. Można powiedzieć, że jest to temat numer 2 w książce.

Jak wielu innych więźniów nigdy nie dowiedział się, co chcą usłyszeć oprawcy, w końcu zrozumiał, że to bez znaczenia bo oni też nie wiedzieli czego szukają.

Przyznaję, że jestem bezkrytyczna jeżeli chodzi o prozę Isabel Allende. Kiedy 4 lata temu przeczytałam Dom dusz, zostałam kupiona. Od tej pory dawkują sobie jej książki małymi łyczkami. Lubię się nimi delektować. Uważam, że autorka tworzy coś co lekko zahacza o baśń, przez co jej książki są niezwykłe i magiczne.

Dziennik Mai to kolejna powieść, która tylko wzmacnia moją miłość do Isabel Allende.

* wszystkie cytaty: I. Allende, Dziennik Mai, 2003