Fabrykantka aniołków - Camila Läckberg

Kilka lat temu, chyba po pojawieniu się „Millennium”, rozpętał się szał na skandynawskie kryminały.

Ja nie dałam się ponieść tej fali. Przyznaję, że cykl Larssona przeczytałam z wielką przyjemnością i zdarzyło mi się sięgnąć po pojedyncze tytuły innych autorów, ale po inne gatunki sięgam zdecydowanie częściej.

Camila Läckberg była mi znana wyłącznie z nazwiska. Kojarzyła mi się z autorką kryminałów dla kobiet. Być może przez to, że stawia na warstwę obyczajową, a nie na akcję.  „Fabrykantkę aniołków” zauważyłam u babci B. na półce. Moją uwagę przykuł tytuł. Później spojrzałam na autora. Pomyślałam czemu nie.

Cała historia kręci się wokół Ebby. Gdy miała zaledwie roczek jej rodzina zniknęła w tajemniczych okolicznościach. Teraz kupuje dom, w którym kiedyś mieszkała. Razem z mężem przeżywają osobistą tragedię. Remont starego budynku ma im pomóc uporać się ze smutkiem. Nie jest im dane zaznać spokoju. Ktoś próbuje podpalić dom, a potem zaczynają przychodzić groźby.

Jakie są moje wrażenia? Jestem jednocześnie zachwycona i rozczarowana.

Zachwycona bo książkę czytało się naprawdę świetnie. Mamy zbiór ciekawych postaci. Każda jest na swój sposób skrzywdzona lub toksyczna. Czytelnik chce się dowiedzieć o nich jak najwięcej, a historia każdej z nich mogłaby być inspiracją do napisania oddzielnej książki.

Wydarzenia teraźniejsze przeplatane są tymi z przeszłości. Poznajemy przodków Ebby. Cała historia rozciąga się na lata 1908 – 1974. W mojej ocenie jest to najmocniejszy punkt powieści. Historia tragiczna i wzruszająca. Bardzo trudno mnie wzruszyć, a czytając te fragmenty uroniłam kilka łez.

Podoba mi się też kompozycja – krótkie fragmenty. Autorka przeskakuje między wątkami. Przy sporej liczbie postaci taki system dobrze się sprawdził. Łatwo poukładać sobie kto jest kim. 

A teraz mniej miła część

W książkach (i filmach też) mocno zwracam uwagę, czy każdy wątek, każda postać jest potrzebna, czy cos wnosi do opowiadanej historii. Lubię jak na końcu wszystko zostaje powiązane.

Po przeczytaniu „Fabrykantki aniołków” trochę „zdziczałam”. Zaczęłam się zastanawiać, czy może coś mi umknęło. Po co było tyle postaci, skoro tylko jedna z nich miała realny wpływ na wydarzenia.

Wszystko zostało tak zaprojektowane, że mamy wrażenie, że groźby wysyłane Ebbie mają związek z wydarzeniami z przeszłości. Czy gdyby Ebba miała innych przodków uniknęłaby tragedii? Czy wydarzenia potoczyłyby się inaczej? Mam spore wątpliwości. Nie chcę tu zdradzać fabuły, a jestem ciekawa opinii osób, które czytały. Zachęcam do pisania. Chętnie podyskutuję.

W powieści zastosowany został pewien zabieg, którego nie lubię w kryminałach. Długo, długo nie wiemy nic i nagle na koniec zasypani zostajemy gradem informacji. Ja lubię odkrywać historię element po elemencie. Lubię jak autor podrzuca mi wskazówki, które mają mnie naprowadzić na rozwiązanie.

Książka jest 8 tomem cyklu o Erice Falk i Patriku Hedströmie. Brak znajomości wcześniejszych części nie przeszkadzał mi w czytaniu. Czy sięgnę po pozostałe? Pewnie tak. Pomimo zarzutów, skłamałbym gdybym powiedziała, że książka mi się nie podobała. Podobała mi się i to bardzo. A to, że po przeczytaniu zaczęłam nad nią rozmyślać możemy potraktować na plus.