Mężczyzna imieniem Ove - Fredrik Backman

Pisać o rzeczach smutnych w wesoły sposób. Niemożliwe? W literaturze wszystko jest możliwe.

Na początku powieści rysuje się okropnie negatywny obraz głównego bohatera  - człowieka, który żyje chyba tylko po to żeby zatruwać życie innym. Ove, zrzędliwy, podejrzliwy, marudny dziwak. Ma swoją rutynę i sztywno trzyma się jej. Grupa ludzi, których toleruje ogranicza się chyba tylko do jego żony.

Z kolejnymi rozdziałami sytuacja diametralnie się zmienia.
Po pierwsze, pojawiają się nowi sąsiedzi i … kot. Nieco namieszają w zwyczajach Ovego.

Po drugie, poznajemy przeszłość bohatera. Wyłania się naprawdę wzruszająca historia. Nie raz pojawiła mi się łezka w oku. Zaczęłam akceptować bohatera takim jakim jest. Może i dziwak, ale jakie dobre serce.

Nie chcę rozpisywać się nad fabułą. Cieszcie się sami odkrywaniem tej historii słowo po słowie.

Czytanie tej książki skłoniło mnie do pewnej refleksji. Jak łatwo oceniamy ludzi po pozorach. Pewnie każdemu z nas zdarzyło się popatrzeć krzywo na osobę marudzącą przy kasie w sklepie, lub ukrywać się przed sąsiadem, który jest jakiś dziwny i nas zagaduje.

Kilka dni temu zagadała mnie na spacerze pewna staruszka. Rozmawiałam z nią nie więcej niż 5 min., o niczym specjalnym. Na koniec podziękowała mi i przeprosiła, że mnie zatrzymała. Widziałam, że tą krótką rozmową sprawiłam jej wielką radość.

Oczywiście nie każe wam zaczepiać obcych na ulicy. Apeluję tylko o więcej wzajemnej życzliwości. Zanim spojrzymy na kogoś krzywo zastanówmy się dwa razy. Pamiętajmy, że za danym zachowaniem może stać samotność, choroba, czy inne życiowe perturbacje.